Het einde van 2020 betekende het einde van Toen wij de tijd hadden. Maar veel was er verder niet veranderd. Elène schreef onze trouwste Vandalenvrienden een brief. Lees je mee?
Door Elène Zuidmeer
Daar zijn we weer. 2021. Dit jaar begon voor ons heel apart. Na de hele avond door te hebben gewerkt aan de allerlaatste aflevering van Toen wij de tijd hadden waren we om 22 uur opeens thuis. Het zat erop. Klaar. 2020 was klaar. Toen wij de tijd hadden was klaar.
Joeri en ik trokken een fles champagne open – we besloten niet te wachten tot twaalf uur – en zaten een beetje appelig naast elkaar op de bank. We zeiden de hele tijd dingen als: Ja dat was het. Ja wow. Jeetje, wow. Ja hè? Wow. Om 12 uur ging toch gewoon het vuurwerk af – een soort welkome rebellie. We liepen een rondje door de wijk (toen mocht dat nog, midden in de nacht! Gewoon naar buiten! Wat!). Ineens was het 2021.
Ergens in mijn hoofd dacht ik dat 31 december 2020 het einde van de coronacrisis zou zijn. Alsof er met het inluiden van het nieuwe jaar een soort Deus Ex Machina zou komen die alles plotseling zou oplossen. Haha niet waar, dat wist ik ook heus wel. Het was een struisvogelhoop. Maar wij hebben wel besloten dat Toen wij de tijd hadden eindigt op 31 december 2020.
14 maart begonnen we, uit het niets. We wisten niet wat ons te wachten stond, maar wel dat we hier iets over konden vertellen. We wisten dat we verhalen wilden vertellen van troost, om te lachen, om de bizarriteit van deze situatie te laten zien. Elke week evalueerden we, heel persoonlijk, waar we zelf stonden, waar we hoorden dat onze vrienden en familie stonden, waar over gepraat werd om ons heen. En zo ontstond elke dag een nieuw verhaal, een nieuwe scène.
We hopen dat je de serie herkenbaar vond, dat je soms hebt kunnen lachen om jezelf als je weer een zoommeeting begon met je pyjamabroek vanonder en je colbert vanboven. Maar we hopen ook dat we je iets minder alleen hebben laten voelen, dat we je hebben kunnen laten zien dat we all in this together zijn.
Hou vol! Dat was na elke aflevering te zien. En dat is wat ik nu ook wil zeggen: hou vol… Maar wat duurt het lang. Deze laatste loodjes wegen het zwaarst, dus scheld af en toe op hoe saai het is, zeg dat het kut is, jank, gooi alles eruit en pak jezelf dan bij elkaar om weer door te gaan, want hoe flexibel zijn we altijd weer – daar word je soms ook dood moe van.
Wij gaan in ieder geval door! Als productiegezelschap, vanuit onze missie: een divers publiek verbinden met verhalen. Verhalen die je uitdagen en die je blik openen voor wat je niet bent of kent. We hopen op fijne samenwerkingen en mooie projecten!
Elène, artistiek leider
P.S. Wil je af en toe iets horen, bijvoorbeeld over onze ideeën en nieuwe projecten? Meld je hieronder aan voor onze nieuwsbrief!